Recensie Barend Kooistra over ‘van Bloemena Bomen’ 2018

Bloemena’s “BOMEN” in Haaksbergen

 

In de Kunstzaal Achterom te Haaksbergen exposeert de Oldenzaalse kunstenaar Wiebe Bloemena een greep uit zijn oeuvre, schilderijen en tekeningen. Het thema is “Bomen”, althans zo wil de officiële lezing. Op de meeste werken zijn inderdaad bomen afgebeeld, soms als pontificaal hoofdonderwerp, dan weer op de achtergrond, schijnbaar betekenisloos. Maar er is veel meer te zien dan bomen alleen. In een vroeg groot werk zien we staande en omgezaagde stammen, een bos, met de diepte en het licht van een kathedraal. Gezaagd haardhout, zorgvuldig gestapeld in de oorspronkelijke gedaante van de stam, of mogelijk heeft het hout zichzelf wanhopig gehergroepeerd na vertrek van de zagers, wie zal het zeggen. Een rokende man die gelijkenis vertoont met de schilder, uit wiens pijp rook kringelt in de vorm van de boom elders op het doek. Hersenstammen heet het doek waarop vurig oplichtende stammen een bladerkroon dragen die het menselijk brein verbeelden. Nee, geen bomen an sich, de bomen zijn als het ware vehikels voor allerlei andere zaken.

Maar wat die zaken dan zijn blijft een mysterie. En zo hoort het ook. Er zijn al genoeg kunstwerken die ons zoveel uit zichzelf vertellen dat we onze nieuwsgierigheid en verwondering verliezen en verveeld verder gaan. Bij Bloemena’s werk blijven we staan en verwonderen ons, en gaan in gedachten, maar zonder antwoorden, verder.

Wie zijn werk al langer volgt, (schrijver dezes al vele jaren) , weet en ziet dat de thematiek bij Bloemena steeds nogal vloeiend, overlappend, verschuift, zoals kleur in een aquarel. Schildert hij een tijdlang ronde tafelkleedjes dan worden dat ongemerkt zonnebloemen. Hoeden veranderen in of verschijnen uit mosselen of een antieke tempel. Vissen, slangen, waterplanten, boomstammen, ze lijken uitwisselbaar.                            Een en ander is slechts waarneembaar als men opeenvolgende schilderijen ziet. De beschouwer krijgt de indruk dat Bloemena zijn thema van morgen tot zijn eigen verwondering ziet ontstaan in zijn werk van vandaag. Maar ik interpreteer, wil toch peuteren aan het mysterie. Mogelijk weet de schilder het zelf niet eens precies. Laat het maar rusten.

Komt dat zien en verwondert u.

 

Barend Kooistra